Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Ένα μεγάλο ευχαριστώ...(από τον Νικόλα)

Τα παιδιά με τέτοιου είδους ατρησία, έχουν μακρύ δρόμο μπροστά τους. Μόνο όσοι το έχουν βιώσει, μπορούν να καταλάβουν. Το φαγητό αποτελεί μια από τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου.
Για όλους εσάς είναι αυτονόητο και δεδομένο. Για μένα ήταν απλά "το θαύμα" που περίμενα υπομονετικά για 2 ολόκληρα χρόνια, μεγαλώνοντας ουσιαστικά μέσα σε ένα νοσοκομείο.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους με στήριξαν και με βοήθησαν.

Ιδιαίτερα στην θεία Τζούλη που για πάνω από ένα χρόνο ήταν με μια βαλίτσα στο χέρι και ήταν παρούσα στα περισσότερα χειρουργεία, στηρίζοντας τόσο εμένα όσο και την οικογένεια μου,
στον θείο Στράτο που χάρη στην γρήγορη μεσολάβηση του καταφέραμε να φύγουμε έγκαιρα, στους φίλους και τους γνωστούς, ακόμα και σε εκείνους τους άγνωστους για τα εκατοντάδες e-mails ευχών που έλαβα,
στον ασφαλιστικό μας φορέα Ο.Α.Ε.Ε που κάλυψε όλες τις δαπάνες, καθώς και την κυρία Πάτρα, υπεύθυνη των νοσηλειών εξωτερικού,
στους δικούς μας χειρουργούς Σούτη Μιχάλη και Φωκαέα Τρ.
ένα μεγάλο ευχαριστώ στον μοναδικό Pr.John Foker από την Πανεπιστημιακή Κλινική της Μινεσσότα, χάρη του οποίου κυνήγησα το όνειρο, τον ταπεινό μου σεβασμό μπροστά στο επίτευγμα που πρόσφερε στην ιατρική,
στον χειρούργο, Dr.Oliver Muensterer που εξακολουθεί και με στηρίζει,
στον αγαπημένο μου εθελοντή από τον ξενώνα Ronald Mc Donald House, Michael,
καθώς και τους ξενώνες φιλοξενίας, Ronald Mc Donald House, τόσο στην Λειψία όσο και στην Ολλανδία για την αμέριστη συμπαράσταση τους,
στην παιδιατρική ομάδα της Λειψίας για τις αμέτρητες φορές που με ανέστησαν,
στην Πανεπιστημιακή Κλινική της Ουτρέχτης για την αποδοχή μου ως περιστατικό και την φροντίδα τους,
στον Πρεσβύτερο Γεώργιο Περρή του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της Ουτρέχτης ο οποίος εκτέλεσε την πρώτη μου Κοινωνία, με επισκεπτόταν τακτικά και έδωσε απλόχερα την βοήθεια του, καθώς και στην Κυρία Μαρία, που μας αγκάλιασε σαν να ήμασταν οικογένεια της
και φυσικά, ένα μεγάλο ευχαριστώ στους 2 χειρούργους που πραγματοποίησαν το θαύμα που ζω σήμερα, τους Pr.Van der Zee από την Πανεπιστημιακή Κλινική της Ουτρέχτης, ο οποίος προχώρησε ένα βήμα μπροστά την μέθοδο Foker, με θωρακοσκοπική προσέγγιση του οισοφάγου και Pr.K.Bax από το Ρότερνταμ της Ολλανδίας, specialist στην αντικατάσταση με νήστιδα.
Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους που απέκτησα, την Αμάγια, τον Τεό και το Γιαννάκη. Είθε να συναντηθούμε στο μέλλον υπό άλλες συνθήκες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου