tag:blogger.com,1999:blog-24081902236127127242024-03-14T05:35:31.465+02:00Ατρησία οισοφάγου-Esophageal atresiaMy little oneSheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.comBlogger38125tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-49620970019534884052014-08-20T00:20:00.001+03:002014-08-20T00:24:04.945+03:00Σαν να μη πέρασε μια μέρα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Λένε ότι ο καιρός επουλώνει τις πληγές, μαλακώνει τον πόνο και η ζωή έχει τον τρόπο της να μας κάνει να προχωράμε μπροστά. Τα μικρά διστακτικά βήματα έγιναν διασκελισμοί, χωρίς να αγνοώ τις απώλειες της μάχης που σίγουρα δεν είναι ασήμαντες, σχεδόν μου τρυπούν την καρδιά, αλλά ξέρω ότι μπροστά στο αρχικό γεγονός αποτελούν πταίσμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Κάτι τέτοιες στιγμές θα μπορούσα να πω ότι καταφέρνω και να ξεχνώ, αλλά μόνο για λίγο. Έχουν περάσει σχεδόν 8 χρόνια από την γέννηση του Νικόλα, 5 χρόνια μετά την αποκατάσταση και εξακολουθώ να λαμβάνω e-mails από απελπισμένους γονείς που ζητούν πληροφορίες για την πάθηση. Όχι, δεν υπάρχει κάτι κακό με τους απελπισμένους γονείς. Μια απελπισμένη ήμουν και εγώ και μάλιστα βάδιζα στα τυφλά.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μια ματιά στο ελληνικό διαδίκτυο είναι όμως αρκετή για να καταλάβει κανείς ότι η ιστορία του Νικόλα εξακολουθεί να κρατά την πρωτιά σε ότι δημοσιευμένο. Αυτό πραγματικά με λυπεί.</div>
<div style="text-align: justify;">
8 χρόνια μετά δεν υπάρχει τίποτα που να ενημερώνει τους γονείς για το τι συμβαίνει στο παιδί τους. Και δεν αναφέρομαι στα ιατρικά κείμενα που περιγράφουν την Long Gap EA ατρησία επιγραμματικά σαν Φθινοπωρινό συνάχι. Ένας γονιός θέλει να γνωρίζει συγκεκριμένα πράγματα. Χρόνος και μέθοδος αποκατάστασης, εναλλακτικές και εν συνεχεία τα πρακτικά μέρη του πράγματος. Πότε θα φάει, τι πρέπει να προσέχει και γενικότερα πώς είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί πριν και μετά την αποκατάσταση.</div>
<div style="text-align: justify;">
Από την άλλη είναι πραγματικά λυπηρό για τα ελληνικά ιατρικά δεδομένα να μαθαίνεις ότι εξακολουθούν να επαναλαμβάνουν την ίδια ανώφελη ατάκα, 8 χρόνια μετά: ''Μεγάλη απόσταση ανάμεσα στα κολοβώματα, πράγμα που καθιστά την αναστόμωση αδύνατη. Αναμονή μέχρι να μεγαλώσει ο οισοφάγος''</div>
<div style="text-align: justify;">
Ας μου πει λοιπόν κάποιος ποιανού παιδιού με τον συγκεκριμένο τύπο ατρησίας μεγάλωσε ο οισοφάγος του. Ο οισοφάγος απλά δεν μεγαλώνει, αλλά και να μεγαλώσει σε καμία περίπτωση δεν θα είναι αρκετό για αναστόμωση.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στις ατρησίες με μεγάλες αποστάσεις αυτό που συμβαίνει είναι ότι λείπουν βασικά μέρη του αρχικού σώματος. Θα ήταν σωστότερο λοιπόν να λένε ότι η αποκατάσταση θα πραγματοποιηθεί σε ύστερο χρόνο γιατί στην Ελλάδα ακόμα δεν επιχειρούνται χειρουργεία σε μικρούς μήνες και οι διαθέσιμοι μέθοδοι αποκατάστασης εξακολουθούν να είναι και αυτές που πρότειναν πριν από 20 χρόνια! Ότι ο χειρούργοι που έχουν πραγματοποιήσει τέτοιου είδους χειρουργεία είναι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού, όπως και οι αποκαταστάσεις που έχουν κάνει και ότι αρκετά-αν όχι όλα-τα περιστατικά που προέκυψαν τα τελευταία 8 χρόνια, έφυγαν στο εξωτερικό.<br />
Θα ήταν πιο τίμιο να πουν, δεν το έχω κάνει, γιατί είναι σπάνια πάθηση, ή ότι έχω δοκιμάσει αυτή την μέθοδο, αλλά υπάρχουν και άλλες και κανείς δεν μπορεί να αποφασίσει για το τι ταιριάζει στο δικό σου παιδί, παρά μόνο εσύ. Να σε ενημερώσει για τις επιπλοκές που εμφανίζονται στις μακροχρόνιες νοσηλείες και μετά από πολλαπλά χειρουργεία. Βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα....<br />
Άπό τα κατάγματα των οστών μέχρι την απώλεια ακοής ή και κώφωση από την τοξικότητα των φαρμάκων. Για την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, το μεγάλο τέρας και ότι συνεπάγεται αυτό μετά από μια αναστόμωση under tension.<br />
Για τα υπέρ και τα κατά της όποιας μεθόδου.</div>
<div style="text-align: justify;">
Να μας ενημερώσουν καθώς εμείς περιμένουμε να μεγαλώσει ο ανύπαρκτος οισοφάγος, ότι ο χρόνος μετρά εναντίον μας γιατί θα πρέπει να πραγματοποιηθεί οισοφαγοστομία, πράγμα που δυσχεραίνει την όποια αποκατάσταση. Γιατί η γαστροστομία συνεχίζει να παραμένει ανοιχτή τους πιο κρίσιμους μήνες που ένα παιδί θα πρέπει να αρχίζει να γεύεται και να αναγνωρίζει τις τροφές. Να μην αναφερθώ στην παραμονή στα νοσοκομεία με τους αποκλεισμένους γονείς και τις κλειστές εντατικές.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στο εξωτερικό η αποκατάσταση πραγματοποιείται το αργότερο μέχρι 6 μηνών. Το έζησα. Και κάθε φορά που προσπαθούσα να εξηγήσω γιατί καταλήξαμε να ξεκινήσουμε την διαδικασία τόσο αργά, με κοιτούσαν συγκαταβατικά, σχεδόν με λυπούνταν....<br />
Οι μέθοδοι είναι αρκετοί ανάλογα με την κάθε περίπτωση και πλέον η προσέγγιση επιτυχγάνεται και θωρακοσκοπικά.</div>
<div style="text-align: justify;">
Προασπίζουν πολύ την ένωση του φυσικού οισοφάγου και θεωρούν την παρουσία του γονιού όχι απλώς απαραίτητη, αλλά δεδομένη από μια απλή εξέταση, την καθημερινή φροντίδα του μωρού τους, μέχρι και την παραμονή τους εντός της εντατικής. Υπάρχουν ξενώνες φιλοξενίας και οργανωμένα κέντρα αποκατάστασης, εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό και ψυχολογική υποστήριξη.<br />
Και αφενός οι γιατροί μας σαφώς και δεν ευθύνονται για το υπάρχον περιβάλλον και διαθέσιμο-ανύπαρκτο υλικό και μηχανήματα, όμως αυτό που έμαθαν και τόσο καλά πρεσβεύουν είναι πια παλιό. Χρειαζόμαστε νέο αίμα και γνώσεις ώστε να σταματήσουν τα παιδιά που γεννιούνται να καταφεύγουν σε άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες.<br />
Κάθε φορά που λαμβάνω ένα μήνυμα από ένα γονιό που αγωνιά, πισωγυρίζω και εγώ μαζί του και είναι σαν να μη πέρασε μια μέρα, εκεί ακριβώς από όπου ξεκίνησα....</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-88686757569763573982013-04-10T01:26:00.000+03:002014-04-13T23:52:19.858+03:00Μεγαλώνουμε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Κοντεύει χρόνος μετά από την τελευταία μου ανάρτηση. Αποφάσισα λοιπόν να επανέλθω από εδώ ακριβώς και από όπου ξεκίνησα. Όσοι λιγοστοί είχατε παρακολουθήσει το χρονικό, γνωρίζετε ήδη η υγεία του μικρού βαίνει καλώς. Ακολουθώντας την συμβουλή του ανθρώπου που είναι υπεύθυνος για όσα καλά γεύομαι σήμερα (και δεν είναι άλλος από τον χειρουργό του Νικόλα) και με την βοήθεια του Θεού, κατάφερα να γυρίσω σελίδα, ανησυχώντας λιγότερο. Ο Νικόλας είναι ένα δυνατό παιδί που μου δίδαξε ότι ακόμα κι όταν ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον σου, υπάρχει ελπίδα. Όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται είναι πέρα για πέρα αληθινό! </div>
<div style="text-align: justify;">
Η ατρησία οισοφάγου είναι μια δύσκολη πάθηση για την οποία η ιατρική σήμερα παρέχει λύσεις. Η περίπτωση του Νικόλα δεν είναι ο κανόνας, αλλά η εξαίρεση. Ακόμα όμως και μια εξαίρεση μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Αυτό λέγεται το θαύμα του παράγοντα "άνθρωπος". Και όλοι μας, είμαστε μικρά θαύματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Όλα όσα γράφτηκαν εδώ, ήταν η εκπλήρωση της δικής μου υπόσχεσης. Καλό ξημέρωμα!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-42641611944395096272012-04-14T00:39:00.000+03:002013-04-09T23:34:28.021+03:00Καλή Ανάσταση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Διανύουμε μια πολύ δύσκολη περίοδο. Δύσκολη για όλους με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, μέσα στα σπίτια μας πλέον...καταστάσεις που κάποτε ακούγαμε, και τώρα βιώνουμε....</div>
<div style="text-align: justify;">
Μα αν κάτι έχω μάθει καλά, αυτό είναι ότι η ελπίδα δεν πρέπει ποτέ να χάνεται. Και είναι πράγματι μαγική η δύναμη της ανθρώπινης αλληλεγγύης που μπορεί να δημιουργηθεί κάτω από τέτοιες συνθήκες.</div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχει ένας κόσμος που ενώ γνωρίζουμε ότι υπάρχει κάνουμε ότι δεν βλέπουμε. Αποτελείται από παιδιά, που θεωρούν σπίτι το θάλαμο ενός νοσοκομείου. Γονείς που ξημεροβραδιάζονται πάνω σε μια καρέκλα για μέρες, μήνες, χρόνια. Που μπαινοβγαίνουν στο νοσοκομεία τόσο τακτικά που οι νοσοκόμες και οι γιατροί έχουν γίνει τα πλέον προσφιλή πρόσωπα για αυτούς. Κάτι σαν συγγενείς ας πούμε.</div>
<div style="text-align: justify;">
Και είναι πράγματι βολικό να μη τους βλέπουμε. Θέλω να πιστεύω ότι φταίει ο φόβος και όχι η αναισθησία ή μήπως και τα δυο αυτά μαζί άραγε???</div>
<div style="text-align: justify;">
Ας πάρω την πρώτη εκδοχή. Ο φόβος. Σε αυτή την περίπτωση υποσυνείδητα πιστεύουμε ότι πάσχουν από το μεταδοτικό μικρόβιο της συμφοράς. Και δεν θέλουμε να έχουμε καμία σχέση με αυτό. Δεν θέλουμε να μας αφορά. Λέμε ότι συμπάσχουμε αλλά εγώ μάλλον θα έλεγα ότι στρουθοκαμηλίζουμε βάζοντας το κεφάλι μας στην άμμο κάνοντας like και στην καλύτερη των περιπτώσεων κοινοποιώντας το στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης μέχρι να το δει ο επόμενος. Δεν είναι κακό αυτό, απλά κάποιες φορές δεν είναι αρκετό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η ιδέα : Ένας χώρος εντός των μεγάλων νοσοκομείων, γεμάτος παιχνίδια, βιβλία, μουσικά cd και χρώματα για τα παιδιά που νοσηλεύονται ο οποίος θα λειτουργεί και ως δανειστική παιγνιοθήκη για τα παιδιά που δεν θα μπορούν να αφήσουν το θάλαμο. Ένας χώρος που θα στελεχώνεται από εθελοντές οι οποίοι θα προσφέρουν δημιουργική απασχόληση. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι ένας κλόουν για παράδειγμα να περιφέρεται στους διαδρόμους δίνοντας μια μικρή παράσταση? Φαντάζεστε πόσα χαμόγελα θα μπορούσε να εκμαιεύσει μέσα σε λίγα λεπτά?</div>
<div style="text-align: justify;">
Θα είναι κάτι. Θα είναι μια μικρή αρχή για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Καλή Ανάσταση σε όλους.</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-21284531318862877202011-09-24T18:43:00.000+03:002014-04-13T23:19:36.290+03:00Νέο ξεκίνημα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Δεν είναι πολλές μέρες που ο μικρός Νικόλας ξεκίνησε προνήπιο. Και θα ήταν αδύνατο να μη γράψω κάτι για αυτό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η αντίδραση του μικρού στη νέα κατάσταση ήταν πολύ, πολύ θετική. Και αυτό με χαροποίησε ακόμα περισσότερο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν πολλά ακόμα που πρέπει να κατακτήσουμε, πολλά πράγματα που εξακολουθούν να με ανησυχούν, όμως κατά ένα περίεργο, μαγικό τρόπο όλα βρίσκουν σιγά, σιγά τον δρόμο τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
Καλό Φθινόπωρο σε όλους!!</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-39951321754937620762011-08-15T22:22:00.000+03:002014-04-14T00:14:01.362+03:00Η ιστορία της ατρησίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Η πρώτη περιγραφή της συγγενούς ατρησίας οισοφάγου σε δίδυμα κορίτσια, έγινε από τον William Darston στο Πλύμουθ της Αγγλίας, το 1670.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(Between the two girls there was one heart, one liver, and one stomach. The baby girl on the left had the esophageal atresia and lived off the organs of her twin on the right).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η συνήθης μορφή της ανωμαλίας συνοδευόμενη από τραχειοοισοφαγικό συρίγγιο (Τ.Ο.Σ.) καταγράφηκε πρώτα από τον Tomas Gibson το 1697.</div>
<div style="text-align: justify;">
"About November 1696, I was sent for to aninfant that would not swallow. The babyseemed very desirous of food, and took whatwas offered in a spoon with greediness; butwhen it went to swallow it, it was liked to bechoked, and what should have gone downreturned by the mouth and nose, and it fellinto a struggling convulsive sort of fit upon itbut the next day died“Gibson T: The anatomy of humane bodies epitomized 5th edition. Edited by: Awnsham , Churchill J. London 1697"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το 1929 ο Vogt περιέγραψε τους διάφορους τύπους της ατρησίας οισοφάγου και η ταξινόμηση του εξεταζόμμενη κλινικά από τον Gross έχει παραμείνει με αποδοχή από τους ερευνητές ως μέθοδος ταξινόμησης των οισοφαγικών ανωμαλιών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με τους Myer και Aberdeen η πρώτη απόπειρα αποκατάστασης χειρουργικώς της ατρησίας οισοφάγου έγινε από τον Steele το 1888. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το 1913 ο Richter αντιμετωπίζει την πάθηση εκτελώντας οισοφαγοστομία και γαστροστομία σε νεογνό με ατρησία οισοφάγου. </div>
<div style="text-align: justify;">
Το 1936 εφαρμόστηκε η πρώτη εξωυπεζωκοτική οισοφαγική αναστόμωση σε νεογνό με ατρησία οισοφάγου.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η απόπειρα του Lanman έγινε γνωστή το 1940 μετά την απόπειρα του Saw το 1939 που επίσης επιχείρησε οπίσθιο υπεζωκοτική προσπέλαση για αναστόμωση των κολοβωμάτων, χωρίς επιτυχία. Τα αποτελέσματα από τις προσπάθειες αυτές των διάφορων χειρουργών, ουσιαστικά προκάλεσαν απαισιοδοξία. Παρόλο όμως την απαισιοδοξία η κατάσταση προκάλεσε το ερευνητικό ενδιαφέρον σε παιδιάτρους και χειρούργους ώστε να αντιμετωπίσουν και να λύσουν το συγγενές αυτό πρόβλημα των νεογνών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το 1939 ανεξάρτητα ο Ladd στη Βοστώνη και ο Leven στη Μινεάπολη κατάφεραν να αντιμετωπίσουν επιτυχώς νεογνά με την ασύμβατη με τη ζωή μέχρι εκείνη τη στιγμή, ανωμαλία. Και οι δυο έκαναν γαστροστομία, την οποία ακολούθησε αργότερα απολίνωση του συριγγίου, επιτρέποντας έτσι στα νεογνά να ζήσουν και αργότερα να γίνει αποκατάσταση του οισοφάγου με σωληνωτούς κρημνούς. Αυτοί οι 2 ιστορικοί ασθενείς, ήταν τα πρώτα νεογνά που έζησαν κατόπιν χειρουργικής αποκατάστασης του οισοφάγου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ένας ασθενής που γεννήθηκε το 1935 με ατρησία οισοφάγου έζησε σιτιζόμενος από την γαστροστομία μέχρι το 1946, οπότε έγινε και επιτυχής αντικατάσταση του οισοφάγου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Cameron Haight μαθητής του John Alexander μελετώντας την ανατομία της ατρησίας του οισοφάγου εφάρμοσε την απλή αναστόμωση που ερχόταν σε απόλυτη συμφωνία με το πολύ λεπτό κατώτερο οισοφαγικό τμήμα. Το 1941 ο Haight εξέτασε κατά παράκληση του παιδιάτρου Harry Towsley ένα βαριά άρρωστο νεογνό κοριτσάκι με ατρησία οισοφάγου/Τ.Ο.Σ.. Μαζί κατόρθωσαν να διασώσουν το νεογνό. Έκτοτε έγινε μεγάλη πρόοδος, κυρίως στη μετεγχειρητική φροντίδα των νεογνών, ενώ επιβλήθηκαν οι λεπτοί χειρισμοί κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Ακόμα και σήμερα όμως η εξωυπεζωκοτική προσπέλαση που παρουσιάστηκε από τον Lanman και η αναστόμωση που έγινε από τον Haight παραμένουν τα θεμέλια της αποκατάστασης της Α.Ο./Τ.Ο.Σ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(Τα στοιχεία αποτελούν μέρος <a href="http://phdtheses.ekt.gr/eadd/handle/10442/3027" rel="nofollow" target="_blank">διατριβής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης</a> </div>
<div style="text-align: justify;">
Περισσότερα στοιχεία μπορείτε να διαβάσετε <a href="http://books.google.gr/books?id=AKZTNT7IA5gC&pg=PA281&lpg=PA281&dq=the+first+survivor+from+esophageal+atresia&source=bl&ots=j1lE9abR6l&sig=_0XI04_yaJCyEyzu5pMqHvXITTM&hl=el&ei=TdJGTuanNYGg-wbBt7HwBg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=9&ved=0CG0Q6AEwCA#v=onepage&q=the%20first%20survivor%20from%20esophageal%20atresia&f=false" rel="nofollow" target="_blank">εδώ</a> και <a href="http://www.slideshare.net/rakib55/esophageal-atresia-tracheophageal-fistula" rel="nofollow" target="_blank">εδώ</a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-52196956821688970772011-08-14T02:42:00.000+03:002014-04-13T23:51:22.803+03:00Και εδώ η προπτική για το μέλλον-βλαστοκύτταρα για αναγέννηση του οισοφάγου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://docs.google.com/viewer?a=v&q=cache:iW0SfYwkXQ8J:www.biliaryatresia.org/reference/EA-tissue-engineering.pdf+stem+cells+for+esophageal+atresia&hl=el&gl=gr&pid=bl&srcid=ADGEESifWcnMksqG7P5tsuXuYDDZ6x8-0_IiKmXVcqNINf9-GGgSFmKftqfmkYvPe3Q9LV6bXngq-Ubl9JvE7DHgcL5fNzhs8YRb52ftWw9TJFY8SdvBOWoS7KNX5nPZO_MNVfhQN3cZ&sig=AHIEtbQ7jnMBO_dDwAG5l-OXgE0EvDH2eA" rel="nofollow" target="_blank">Εδώ</a> και <a href="http://www.sciencedaily.com/releases/2008/12/081215184315.htm" rel="nofollow" target="_blank">εδώ</a> μπορείτε να διαβάσετε ένα άρθρο για την αναγέννηση του οισοφάγου με βλαστοκύτταρα.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-18265901290634237392011-08-12T21:59:00.000+03:002014-04-14T00:13:24.791+03:00Όλα όσα περιμέναμε-First International Workshop on Esophageal Atresia-Lille France<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Την Άνοιξη του 2010 στη Lille της Γαλλίας πραγματοποιήθηκε το 1ο παγκόσμιο συνέδριο για την ατρησία του οισοφάγου. Ιδού τα αποτελέσματα. Στο <a href="https://docs.google.com/viewer?a=v&q=cache:LjD8hIS8xtMJ:cracmo.chru-lille.fr/module17/assocres.pdf+foker+technique+utrecht+van+der+zee&hl=el&gl=gr&pid=bl&srcid=ADGEESjnrZzooo5PlQUNQP_z44Uz2cHBydSnOUp0KxoK6VOeg_9M6_YYVlXJ_zU4XE-f4tKgmvgRYlnr022uu8U-WI2goERqaCet3qHgae9LrUQdrFu1wK4DO9iEb2esEJn-uiuOvj2r&sig=AHIEtbSviEB93FUsWRWecWtE5sW3Sv4Mdw" rel="nofollow" target="_blank">link</a> που παραθέτω μπορείτε να διαβάσετε στα αγγλικά το περιεχόμενο του συνεδρίου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-67945868666987261722011-03-05T16:37:00.000+02:002013-04-09T23:48:48.503+03:00Tο νόημα της ευτυχίας...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός. Δεν είχαν το απαιτούμενο φως για να το διαβάσουν. Και το άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους. Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει. Και σαστίζουν. Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει, ώσπου ανοίγουν ένα λάκο και τη θάβουν, όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά. Είναι μερικοί άνθρωποι που πίστεψαν αλήθεια πως ο Θεός αγαπάει τους μουτρωμένους.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Χαρά σε αυτούς που γέμισαν την ψυχή τους και διάβασαν τραγουδιστά το μυστικό τους σημειωματάκι. Αν το΄σκισαν μετά, αν το έκαψαν, το έκαναν μόνο για το κέφι τους. Για να κλείσουν μάτι στο Θεό. Χαρά σ΄αυτούς που πιάστηκαν στο δόλωμα της ζωής και σπαρτάρισαν μέσα στα δίχτυα της. Αν τα τρύπησαν μια στιγμή και ξαναβγήκαν στο πέλαγος, το΄καναν μόνο και μόνο για να έχουν τη χαρά να ξαναπιαστούν.....(Αλκυόνη Παπαδάκη)</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-31672514947492031632011-03-04T21:28:00.000+02:002014-04-14T00:13:06.893+03:00Πανελλήνια Ένωση Σπάνιων Παθήσεων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Μπορείτε να μεταβείτε στην ιστοσελίδα Πανελλήνια Ένωσης Σπάνιων Παθήσεων πατώντας <a href="http://www.pespa.gr/" rel="nofollow" target="_blank">εδώ</a>. Με την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.</div>
</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-62075089697372238212011-02-23T17:24:00.000+02:002014-04-13T23:18:17.176+03:00Ο άθλος του ραντεβού...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Έχω καιρό να γράψω, εσκεμμένα βέβαια απείχα, δεν γράφω απλά για να το κάνω, νιώθω ότι πρέπει να έχω και κάτι να πω...</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Το να κλείσεις ραντεβού σε ένα δημόσιο νοσοκομείο (μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα), είναι μάλλον κάτι σαν άθλος για τα ελληνικά δεδομένα.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Όχι σας πληροφορώ ότι δεν αστειεύομαι καθόλου, μάλλον το σύστημα αστειεύεται με όλους εμάς.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Ο Νικόλας πριν ένα μήνα έγινε τεσσάρων χρονών και έχουν περάσει αισίως 2 χρόνια ακριβώς μετά την αποκατάσταση του. Τον Σεπτέμβριο θα είναι έτοιμος, ηλικιακά τουλάχιστον, να πάει προνήπιο. Θεώρησα σκόπιμο λοιπόν να κάνουμε ένα check λόγω του βεβαρημένου του ιστορικού και σε τελική εάν διαγνωσθεί κάτι, να υπάρχει το χρονικό περιθώριο έγκαιρης αντιμετώπισης.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Πρόσφατα λοιπόν έμαθα ότι στο Παίδων Πεντέλης λειτουργεί κέντρο ανάπτυξης στο οποίο ο κάθε ασφαλισμένος μπορεί να πάει το παιδί του και να γίνουν κάποιες μετρήσεις προκειμένου να αποδειχθεί η φυσιολογική ανάπτυξη (λόγος/ κίνηση κτλ) του παιδιού.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα το πρωί κάλεσα το 1535 (είναι το νούμερο που καλείς για να κλείσεις γιατρό σε δημόσιο νοσοκομείο για όσους δεν το γνωρίζουν) για να κλείσω ένα ραντεβού με κάποιο γιατρό που ήθελα και εν συνεχεία κάλεσα το 2132052446 στο κέντρο ανάπτυξης παιδιού. </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Ομολογώ ότι κάτι είχα ακούσει για τον τρόπο με τον οποίο κλείνονται αυτά τα ραντεβού, αλλά άλλο να στο λένε και άλλο να το ακούς με τα ίδια σου τα αυτιά....</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Στην άλλη μεριά του ακουστικού μου απάντησε όχι κάποιος υπάλληλος, αλλά ένας ηλεκτρονικός υπάλληλος (περίπου όπως γίνετε όταν καλείς κάποια κινητή ή σταθερή τηλεφωνία!!). Ouaou! this is technology I said!!!! αλλά σύντομα άλλαξα γνώμη.....</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Καταλήγεις λοιπόν να είσαι στο τηλέφωνο κανά 10λεπτο μέχρι να καταφέρει ο ηλεκτρονικός υπάλληλος να καταλάβει για ποιο νοσοκομείο και γιατρό ενδιαφέρεσαι, να βρει ημερομηνία και να καταχωρήσει σωστά τα στοιχεία σου και αφού σου κάνει όλες τις ερωτήσεις εις διπλούν (σε σημείο που αρχίζεις να σκέφτεσαι μήπως έχεις εσύ το πρόβλημα. ...τελικά), μπορείς να κλείσεις το ριμαδοτηλέφωνο.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Το πρώτο λοιπόν ραντεβού ορίστηκε για τον Μάιο (αυτό με τον ηλεκτρονικό υπάλληλο), ενώ το δεύτερο (στο κέντρο ανάπτυξης) για τον Ιούλιο!!!!!</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Κατά την τηλεφωνική συνομιλία που είχα με την υπάλληλο (στο κέντρο ανάπτυξης) αρχικά μου όρισε ημερομηνία για τον Σεπτέμβριο!!! Ασυναίσθητα έβαλα τα γέλια όταν το άκουσα και εκείνη απορημένη με ρώτησε <<γιατί γελάτε κυρία μου???>></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
-Γιατί έχουμε Φεβρουάριο, της απάντησα ενοχλημένη πια.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
-Υπάρχει μια σφήνα με αναμονή τον Ιούλιο αλλιώς μόνο Σεπτέμβριο!!!!Βέβαια υπάρχει πάντα και η εναλλακτική των απογευματινών ραντεβού που είναι πιο σύντομα και κοστίζουν 75 ευρώ, είπε.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
- Σας ευχαριστώ αλλά θα κρατήσω το αρχικό ραντεβού και έκλεισα το τηλέφωνο.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Η απορία μου λοιπόν είναι η εξής. Με ποια λογική λειτουργεί αυτό το σύστημα??</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Μήπως η ειδικότητα του λογοθεραπευτή για παράδειγμα ή του οφθαλμίατρου έχει να κάνει μόνο με περιστατικά που δεν θεωρούνται επείγοντα??</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Και αν ναι, ποιος ορίζει τι είναι επείγον και τι όχι...</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Μήπως ο όρκος του Ιπποκράτη είναι διαφορετικός για τον χειρούργο από εκείνον του παιδίατρου ή οποιουδήποτε άλλου γιατρού???</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Και εμείς γιατί λέμε απλά ευχαριστώ και το δεχόμαστε????</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Όταν κάποιος θέλει να πάει στον γιατρό, θέλει να πάει σήμερα, αύριο, άντε μεθαύριο, όχι όμως 7 μήνες μετά....</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Όπως είπε όμως και η υπάλληλος υπάρχει πάντα η εναλλακτική. Η εναλλακτική των απογευματινών ραντεβού ή των ιδιωτικών ιατρείων. Μια εναλλακτική η οποία κοστίζει extra..του νόμιμου. Και λέω extra γιατί μη νομίζετε ότι τα δημόσια νοσοκομεία είναι τζάμπα γιατί από όσο θυμάμαι όλοι μας έχουμε μεγάλες κρατήσεις από τους μισθούς μας για περίθαλψη και νοσηλεία, ποσό που έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τις υπηρεσίες και συμπεριφορές που λαμβάνουμε....</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Είμαι σίγουρη ότι όλοι σας καταλαβαίνετε τι εννοώ, είμαι σίγουρη ότι όλοι σας έχετε μια παρόμοια ιστορία με τη δική μου να θυμάστε....</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Τα συμπεράσματα δικά σας....</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Καλό σας απόγευμα.</div>
</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-72230539368029229752010-12-22T13:22:00.001+02:002014-04-14T00:12:43.516+03:00Διαβάστε και αυτό...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Ένα ενδιαφέρον άρθρο <a href="http://www.tovima.gr/world/article/?aid=373891" rel="nofollow" target="_blank">"Σωτήριες για τα πρόωρα μωρά οι «μαμάδες-καγκουρό"</a></div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-29534237065308621302010-10-31T23:54:00.000+02:002014-04-14T00:14:32.886+03:00Ronald McDonald House-Ξενώνες φιλοξενίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Τα Ronald McDonald είναι ξενώνες φιλοξενίας για τις οικογένειες των παιδιών που νοσούν καθώς και για τα ίδια τα παιδιά σε περίοδο ανάρρωσης και παρακολούθησης. Πρόκειται για μια τεράστια κοινότητα που στόχο έχει την στήριξη των οικογενειών. </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Ξεκίνησαν από την Αμερική to 1974. Από εκεί και μετά δημιουργήθηκαν εκατοντάδες ξενώνες παντού σε Αμερική και εν συνεχεία στην Ευρώπη λειτουργώντας πάντα με εθελοντές, και προσφέροντας σε εκατομμύρια ανθρώπους όχι μόνο μια στέγη αλλά ουσιαστική χείρα βοηθείας σε όποιον τη χρειαζόνταν. </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Αμερική, Ολλανδία, Γερμανία, Σουηδία, Βραζιλία, Ρουμανία, Πολωνία, Αργεντινή, Χιλή, Ν.Ζηλανδία, Ιαπωνία.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Το έργο τους, αναμφίβολα μεγάλο, γίνεται ακόμα πιο σημαντικό αν σκεφτεί κανείς ότι δεν φιλοξενούν μόνο ντόπιους, αλλά και οικογένειες από ξένες χώρες, ανθρώπους που βρίσκονται πολύ μακρυά από το σπίτι και την ίδια τους την πατρίδα.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Κάθε ξενώνας διαθέτει έναν General Manager που διατελεί υπεύθυνος του ξενώνα και αρκετούς εθελοντές που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους καθ΄όλη τη διάρκεια της ημέρας.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Πρόκειται για ένα πλήρες εξοπλισμένο σπίτι, όπου κάθε οικογένεια έχει το δικό της δωμάτιο και όχι μόνο. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να πάρετε και από το site <a href="http://rmhc.org/" rel="nofollow" target="_blank">http://rmhc.org/</a></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Δυστυχώς στην Ελλάδα ακόμα τους αναμένουμε......με αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι από επαρχία ή και από Αθήνα να ταλαιπωρούνται προκειμένου να βρίσκονται δίπλα στα άρρωστα παιδιά τους.....</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-51361688156215146652010-10-22T19:32:00.000+03:002013-02-10T08:15:39.881+02:00Εντατική και γονιός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα θα ήθελα να θίξω ένα θέμα πολύ ιδιαίτερο, τον ρόλο του γονέα στην εντατική και θα ήθελα να με βοηθήσετε δίνοντας μου και εσείς την δική σας άποψη επί του θέματος. </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Η προσωπική μου εμπειρία μου έδειξε ότι αυτό που συμβαίνει στα ελληνικά νοσοκομεία, δεν συμβαίνει πουθενά αλλού. Το ότι δηλαδή ο γονιός όχι μόνο δεν επιτρέπεται να συμμετέχει στην φροντίδα του παιδιού αλλά είναι και υποχρεωμένος να ακολουθεί πιστά το ολιγόλεπτο ισχύον επισκεπτήριο και στις περισσότερες των περιπτώσεων ούτε καν να ακουμπά το παιδί του <<στο όνομα της αποστείρωσης ενάντια στα μικρόβια>>.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Σε αυτό το σημείο ακριβώς θα ήθελα να αναφέρω ότι τα πιο επικίνδυνα μικρόβια είναι αυτά που αναπτύσσονται μέσα στα νοσοκομεία, τα ενδονοσοκομειακά και είναι υπεύθυνα για πολλές λοιμώξεις που έχουν εμφανιστεί με τη μορφή κρουσμάτων μέσα στις εντατικές και όχι αυτά που μεταφέρουμε.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Από την άλλη είναι έγκλημα (με όλη τη σημασία της λέξης) να στερείς από ένα παιδί στην τόσο τρυφερή και ευαίσθητη ηλικία την επαφή με τον γονέα. Το θέμα φυσικά γίνεται πολύ πιο σοβαρό στις μακροχρόνιες νοσηλείες και ιδιαίτερα κατά την βρεφική ηλικία. Πιθανόν κάποιοι από εσάς έχετε παρόμοια εμπειρία όχι μόνο λόγω κάποιου χειρουργείου αλλά πιθανόν λόγω προωρότητας ή κάποιου άλλου προβλήματος υγείας που έχρηζε παρακολούθηση στην εντατική κάποιου νοσοκομείου.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Δεν θα ξεχάσω τη ημέρα που αποκαταστάθηκε ο Νικόλας...περιμέναμε 12 ώρες να τελειώσει το χειρουργείο και όταν αυτό συνέβη ανεβήκαμε όλοι στον όροφο της εντατικής για να δούμε το παιδί. Αμέσως μόλις τον φέρανε, με αμέτρητα σωληνάκια και καλώδια επάνω του, η νοσοκόμα με κοίταξε και είπε: βγάλτε τα παπούτσια σας και ξαπλώστε μαζί του.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Έβγαλα τα παπούτσια μου και χωρίς δεύτερη σκέψη ξάπλωσα και τον αγκάλιασα. Ταυτόχρονα εκείνη βόλευε όσο αυτό ήταν δυνατό τα καλώδια που υπήρχαν γύρω του. Εν συνεχεία μας έκλεισε τις κουρτίνες και έμεινα μόνη μαζί του για ώρες.....Αυτό συνέβη πολλές φορές πριν από εκείνη τη μέρα και κάπως έτσι ήταν τα πράγματα καθ΄όλη τη διάρκεια της νοσηλείας μας και για 1,5 περίπου χρόνο.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Κάθε παιδάκι στην εντατική ανεξαρτήτου ηλικίας και κατάστασης ήταν μαζί με τον γονιό, ο οποίος εάν το επιθυμούσε συμμετείχε ενεργά στην καθημερινή φροντίδα του παιδιού του και ήταν παρών σε όλες τις εξετάσεις που γίνονταν επί 24ώρου βάσεως. Κάθε παιδί επιβαλλόταν να έχει παιχνίδια, χρώματα και προσωπικά αντικείμενα στο χώρο του, ακόμα και αν ήταν μόνιμα διασωληνωμένο.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει επαφή. Η επαφή βοηθάει στην γρήγορη ανάρρωση και αποτρέπει από άλλου είδους προβλημάτων υγείας που μπορεί να προκύψουν μετά από μακροχρόνια νοσηλεία.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Να θυμάστε ότι είναι δικαίωμα μας να μπορούμε να τα αγκαλιάσουμε και κανένα νοσοκομείο, κανένας κανονισμός δεν μπορεί να απαγορέψει σε μια μητέρα να βρίσκεται με το παιδί της. Πάντα φυσικά τηρώντας τους κανόνες υγιεινής και διακριτικά. Και λέω διακριτικά γιατί η Ελληνίδα μητέρα από τη φύση της γίνεται σε κάποιες περιπτώσεις υπερβολική... χρειάζεται λοιπόν συνεργασία και από τα δυο μέρη. Ανθρωπιά και συνεργασία. </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Μην επαναπαύεστε ότι είναι μικρά και δεν καταλαβαίνουν. Υποσυνείδητα ή όχι νοιώθουν, καταλαβαίνουν, φοβούνται... Οι παλμοί πέφτουν όταν ακούγεται η φωνή του γονιού, όταν το χάδι προέρχεται από τη μητέρα. Κάντε ότι θα κάνατε αν το παιδί ήταν στο σπίτι μαζί σας (στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό) . Τραγουδήστε του, διαβάστε του ένα παραμύθι, αναλάβετε την καθαριότητα και το άλλαγμα του ή απλά καθίστε δίπλα του κρατώντας το χέρι του. Κάντε το ακόμα και αν βρίσκεται σε πλήρη καταστολή. Θέλει κότσια, το ξέρω....</div>
</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-14535150218787953502010-09-24T12:38:00.000+03:002013-04-10T00:06:00.556+03:00Μέθοδοι αποκατάστασης της ατρησίας οισοφάγου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
Το κεφάλαιο της αποκατάστασης είναι πολύ μεγάλο!!!</div>
<ul>
<li><div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
αναστόμωση του ήδη υπάρχοντος οισοφάγου (small gap).</div>
</div>
</li>
<li><div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
αναστόμωση του ήδη υπάρχοντος οισοφάγου ανεβάζοντας ελαφρώς μέρος του στομάχου αλλά όχι πάνω από το διάφραγμα.</div>
</div>
</li>
<li><div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
αναστόμωση του ήδη υπάρχοντος οισοφάγου με επιμήκυνση των κολωβομάτων. Μέθοδος Foker (internal tractions/external tractions). Επιτυγχάνεται αναστόμωση ακόμη και όταν η απόσταση είναι μεγάλη.</div>
</div>
</li>
<li><div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
ολική ή μερική αντικατάσταση με νήστιδα ή ιλεό λεπτού εντέρου.</div>
</div>
</li>
<li><div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
pull up στομάχου. </div>
</div>
</li>
<li><div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
ολική αντικατάσταση χρησιμοποιώντας παχύ έντερο.</div>
</div>
</li>
</ul>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-69552095234337337842010-09-19T00:18:00.000+03:002014-04-13T23:56:12.267+03:00Tips για την γαστροστομία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Από την γαστροστομία μπορείτε να δώσετε όλα τα είδη τροφών. Και όταν λέω τα πάντα εννοώ τα πάντα! Αρκεί φυσικά να είναι αλεσμένα.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Κάποιες τροφές είναι ιδιαίτερες και κολλάνε στο σωληνάκι ή ακόμα χειρότερα στο button. Ένα κολπάκι που μπορείτε να κάνετε είναι το εξής. Αφού αλέσετε το φαγητό, περάστε το από ένα σουρωτήρι. Πρέπει να βρείτε το κατάλληλο μέγεθος έτσι ώστε ούτε το γεύμα να είναι σκέτο ζουμί αλλά ούτε να περνάνε κομμάτια φαγητού που μπορεί να κολλήσουν.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Το σουρωτήρι που χρησιμοποιούμε στο τσάι είναι πολύ ψιλό και θα σας παιδέψει πολύ, θέλει ένα μέγεθος λίγο μεγαλύτερο.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Φροντίστε το φαγητό να είναι ζουμερό (όχι νερουλό!!! την πάτησα και εγώ πολλές φορές!!! με το καιρό όμως μαθαίνεις..... ) και έχετε υπομονή!!!</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Αν παρόλα ταύτα το φαγητό κολλήσει, προσθέστε λίγο ζεστό νεράκι.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Τις επόμενες μέρες θα συνεχίσω να ενημερώνω τις αναρτήσεις.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Επόμενα θέματα:</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Σίτιση βρέφους από την γαστροστομία.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Μέθοδοι αποκατάστασης σήμερα.</div>
</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-65690616072182636132010-09-19T00:04:00.000+03:002014-04-13T23:56:30.220+03:00Εικονικό τάισμα και οισοφαγοστομία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Όχι δεν μου ήρθε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Ήμουν απλώς τυχερή και ευλογώ ακόμα εκείνη την μητέρα που με συμβούλεψε-όταν ο Νικόλας ήταν ακόμα 3 μηνών- να τον μάθω να τρώει από το στόμα. Εκείνη καμμένη, πάλεψε σκληρά να μάθει στον 3χρονο γιο της που δεν είχε ιδέα τι εστί φαγητό, να βάλει μια μπουκιά στο στόμα του.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Όταν το άκουσα μου φάνηκε βουνό-μα πως είναι δυνατόν???</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Το εικονικό τάισμα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Συνεπάγεται περισσότερη δουλειά σε ένα ήδη γεμάτο πρόγραμμα και θέλει προσοχή. Φυσικά εννοείται ότι δεν το επιχειρείτε εάν η οισοφαγοστομία είναι προβληματική!! </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Αρχικά μπορείτε να το τσεκάρετε με την πιπίλα. Στα παιδιά με οισοφαγοστομία η πιπίλα είναι βασική για να μη ξεχάσουν την ενστικτώδη κίνηση του θηλασμού. </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Όσο το παιδί μεγαλώνει και μπαίνουν και οι αλεσμένες τροφές στη μέση εκεί γίνεται ακόμη δυσκολότερο γιατί ότι μπαίνει από το στόμα βγαίνει και την ίδια στιγμή, με αποτέλεσμα να πασαλείβεται στο λεπτό.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν κάτι ειδικά σακουλάκια-παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούν στην παράφυση έδρα, είναι αυτοκόλλητα και έχουν 2 ανοίγματα, το ένα μπαίνει στην οισοφαγοστομία και από το άλλο μπορείς να αφαιρέσεις το περιεχόμενο εφόσον γεμίσει από τροφή και υγρά. Η αλήθεια είναι ότι είναι πρακτικά, βοηθούν πολύ ιδιαίτερα τις μανούλες που θέλουν να θηλάσουν, και φυσικά το παιδί δεν λερώνεται.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Τα χρησιμοποίησα στον Νικόλα, αλλά στην περίπτωση μας ερέθιζαν αρκετά την περιοχή της οισοφαγοστομίας με αποτέλεσμα να επιστρέψω στον παραδοσιακό τρόπο, την επικάλυψη δηλαδή με πολλές γάζες. Μπορείτε όμως να δοκιμάσετε γιατί άλλα παιδάκια δεν είχαν τέτοιο πρόβλημα.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Η όλη ταλαιπωρία πιστέψτε με το αξίζει και με το παραπάνω!!</div>
</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-75129027328031512502010-09-18T23:35:00.000+03:002014-04-13T23:56:47.897+03:00Γαστροστομία-Οισοφαγοστομία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Με αυτή την ανάρτηση θα προσπαθήσω να σας δώσω κάποιες πληροφορίες που έχουν να κάνουν με την φροντίδα ενός παιδιού με ατρησία οισοφάγου πριν και μετά την αποκατάσταση.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Όσα γνωρίζω προέρχονται από την δική μου εμπειρία και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν ιατρικές συμβουλές. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό και κάθε περίπτωση διαφορετική. Ο θεράπων χειρούργος και ο γιατρός που σας παρακολουθεί είναι ο πλέον αρμόδιος για να σας συμβουλέψει.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Πριν την αποκατάσταση</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
ΓΑΣΤΡΟΣΤΟΜΙΑ</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Η φροντίδα της γαστροστομίας είναι ιδιαίτερη και χρήζει προσοχής. Σήμερα προς ευκολία όλων μας υπάρχουν τα λεγόμενα mic-key button μέσω των οποίων πραγματοποιείται η σίτιση. Υπάρχουν και άλλοι τύποι, ανάλογα με το τι ταιριάζει στον καθένα.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Όταν υπάρχει γαστροστομία φροντίστε να αφαιρείτε το σωληνάκι (προέκτασης) μετά από κάθε γεύμα. Το σωληνάκι πρέπει να πλένεται σχολαστικά και να μη μένουν υπολείμματα τροφών.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Κάτω από το button και γύρω γύρω να τοποθετείτε αποστειρωμένη (μόνο) γάζα, λεπτή σε μέγεθος, η οποία πρέπει να αλλάζεται τακτικά μέσα στην ημέρα. Μια αποστειρωμένη γάζα πρέπει να μπει και απ΄ έξω ώστε το button να μην έχει επαφή καθόλου με τα ρούχα του παιδιού και να μην υπάρχει φόβος είτε να το τραβήξει, είτε να πιαστεί κάπου. </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Θα σας συμβούλευα να χρησιμοποιείτε τις χάρτινες ταινίες (tapes), γιατί ξεκολλάνε εύκολα και δεν δημιουργούν ερεθισμούς (ειδικά όταν πρόκειται για μωρό).</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Εάν η γάζα είναι λερωμένη, σημαίνει ότι τα υγρά του στομάχου έρχονται προς τα έξω. Στην περίπτωση που συζητάμε για μεγάλη ποσότητα πιθανόν να συμβαίνει κάτι από τα παρακάτω: </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
1) To μπαλονάκι που κρατάει το button θέλει συμπλήρωμα αποστειρωμένου νερού/φυσιολογικό ορό.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
2) Το μέγεθος του button δεν είναι το σωστό είτε γιατί είναι μικρό, είτε γιατί έχει μεγαλώσει το άνοιγμα της γαστροστομίας.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Όπως και να έχει είναι κάτι που πρέπει να προσέξετε. Όσο βγαίνουν υγρά μπορούν να κάνουν ζημιά στο δέρμα και να προκαλέσουν μέχρι και μόλυνση στην γαστροστομία. Επιπλέον είναι σημάδι ότι ποσότητα φαγητού και θρεπτικών ουσιών βγαίνει.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Όσο υπάρχει διαρροή μεγαλώνει και η γαστροστομία, πράγμα που δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Η περιοχή της γύρω και κάτω από το button θα πρέπει να καθαρίζεται με αποστειρωμένο νερό και καλό θα ήταν να φοράτε γάντια.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
ΟΙΣΟΦΑΓΟΣΤΟΜΙΑ (ο μεγάλος εφιάλτης)</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Καλό είναι να μην υπάρχει. Δυσκολεύει την όποια αποκατάσταση. Εάν όμως υπάρχει φροντίστε να την συνηθίσετε....</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Για την οισοφαγοστομία ισχύει σε γενικές γραμμές ότι και στην γαστροστομία. Καθαριότητα και υγιεινή!!</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Εγώ χρησιμοποιούσα αποστειρωμένες γάζες. Τόννους αποστειρωμένες γάζες.! Και καθάρισμα μόνο με φυσιολογικό ορό. Φροντίστε να είναι πάντα καλυμμένη, ακόμα και κατά την διάρκεια του μπάνιου.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Το σημαντικότερο όλων είναι το εξής: Όταν έρθει η πολυπόθητη ώρα της αποκατάστασης (και αν έχετε οισοφαγοστομία σημαίνει ότι μάλλον περιμένατε πολύ γι΄αυτό), τότε πέραν της αποκατάστασης αυτό που επιθυμούμε εμείς οι γονείς και θεωρούμε αίσιο τέλος, είναι να δούμε το παιδί μας να τρώει από το στόμα. </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Τι γίνετε όμως όταν δείχνεις σε ένα τέτοιο παιδί το κουτάλι ή το μπιμπερό? </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Απλά δεν το αναγνωρίζει!!</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Και είναι πραγματικά τρελή απαίτηση από εμάς να περιμένουμε να αρπάξει το μπιμπερό και να φάει.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Γι΄αυτό: εάν υπάρχει οισοφαγοστομία και εφόσον λειτουργεί σωστά και δεν υπάρχουν σημάδια πνιγμού, ΜΑΘΕΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΝΑ ΤΡΩΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ!!!! ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΤΑΙΣΜΑ!</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ</div>
</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-12005410219155000842010-07-20T17:40:00.000+03:002014-04-13T23:44:45.965+03:003,5 χρονών και όλα καλά...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Πολλές φορές αναρωτήθηκα ποιο μπορεί να είναι το μέλλον ενός παιδιού σαν του Νικόλα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο φόβος είναι γεγονός ότι παραμένει. Ακόμα και σήμερα που το παρόν μας χαμογελά διάπλατα, είναι στιγμές που πιάνω τον εαυτό μου να παλεύει ακόμα με τα φαντάσματα του παρελθόντος.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ερχομός του χειρούργου μας στην Ελλάδα λόγω του συνεδρίου, αποδείχθηκε λύτρωση.</div>
<div style="text-align: justify;">
Περάσαμε 5 ώρες μαζί του στο αεροδρόμιο και είχα στην κυριολεξία κρεμαστεί από τα χείλη του. Πιθανόν να ακούγεται ανόητο αλλά είχα καιρό να νιώσω τόσο ασφαλής. Λες και αν κάτι συνέβαινε, θα ήταν σε θέση να το διαγνώσει βλέποντας τον και μόνο!!!</div>
<div style="text-align: justify;">
Παρατηρούσε τον Νικόλα χαμογελώντας δείχνοντας εμφανώς πόσο ευχαριστημένος ήταν από την εξέλιξη ενός παιδιού με τέτοιο ιστορικό. Μας ρώτησε λεπτομέρειες για τον τρόπο σίτισης του, την πρόοδο που έχουμε κάνει και δήλωσε πραγματικά ικανοποιημένος.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το καλοκαίρι προχωρά, ο Νικόλας μεγαλώνει...Ξέρω καλά πως κάθε μέρα που περνά είναι και μια νίκη....</div>
<div style="text-align: justify;">
Καλό Καλοκαίρι σε όλους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-22109980746849872702010-02-09T00:38:00.000+02:002014-04-13T23:55:54.312+03:00Happy Birthday Nickolas!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Στις 31/01, ημέρα Κυριακή κλείσαμε τα 3 μας χρόνια. Ήταν ουσιαστικά τα πρώτα μας γενέθλια μιας και τις 2 προηγούμενες φορές ήμασταν στην εντατική κάποιου νοσοκομείου. Την μέρα που χρόνισε, χειρουργήθηκε. Και πέρυσι ήταν σε καταστολή, μετά την αποκατάσταση, οπότε όπως καταλαβαίνετε αυτή τη φορά τα περιμέναμε πως και πως!!!Εμείς δηλαδή γιατί ο Νικόλας δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι η όλη προετοιμασία τον αφορούσε, ούτε ακόμα όταν άρχισαν να καταφθάνουν τα πρώτα παιδάκια. Θα έλεγα μάλιστα ότι ήταν αρκετά εκνευρισμένος γιατί ξαφνικά είδε ένα μάτσο πιτσιρίκια να κάνουν ντου στον χώρο του και να παίζουν με τα παιχνίδια του!!! </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Πάντως τα δώρα του τα ζήταγε ευγενικά. Μόλις έβλεπε ότι η όμορφη σακούλα με την κορδέλα είχε μέσα ρούχα...η ευγένεια πήγαινε βόλτα, μου την έδινε αδιάφορος και...έφευγε!!! Μόλις διέκρινε παιχνίδι, έμπαινε ολόκληρος μέσα!!!!</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που έσκασε μύτη η τούρτα και ξεκίνησαν όλοι το τραγούδι. Νομίζω ότι μόνο γι΄αυτή τη στιγμή ζούσα μέχρι σήμερα και μακάρι να μπορούσα με λέξεις να αποτυπώσω την έκφραση του προσώπου του. Δεν τον έχω ξαναδεί πιο ευτυχισμένο!!! Θα δημοσιεύσω φωτογραφίες εντός των ημερών.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Σας χαιρετώ</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Η περήφανη μανούλα!!</div>
</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-58821523528139379962009-12-20T02:09:00.000+02:002014-04-14T00:09:35.212+03:00Αχ βρε Τζούλι...<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Κάποια στιγμή ανέφερα το όνομα της αλλά σαφώς όχι έτσι όπως της αξίζει. Για την ακρίβεια νιώθω ότι οι λέξεις είναι πολύ λίγες για να αποδώσουν την βοήθεια που απλόχερα έδωσε στην οικογένεια μου και έχω την εντύπωση πως ούτε εκείνη το έχει καταλάβει.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Πάντα σε κάθε ιστορία υπάρχει ένας αφανής ήρωας. Η συγκεκριμένη έπαιξε ρόλο κλειδί από την αρχή μέχρι και το τέλος και σίγουρα το να δημοσιεύσω μερικά λόγια προς τιμήν της είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Αχ βρε Τζούλι...!</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Για όσες φορές ταξίδεψες μαζί μου, </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
για όσα χειρουργεία βρέθηκες στο πλάι του, </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
για όσες φορές τσακώθηκες με γιατρούς, υπαλλήλους,...την ίδια σου την οικογένεια, </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
για όσες φορές ανέχτηκες τις υστερίες μου και προσπάθησες να με συνεφέρεις, </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
για όσους λογαριασμούς κινητού πλήρωσες, </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
για όσες φορές ξύπνησες ξημερώματα και οι δυο μαζί σαν τις τρελές σύραμε το καρότσι μαζί με τον Νίκο σε εκείνο το νοσοκομείο, </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
για όσες φορές με υπερσπίστηκες στους ανθρώπους που εκείνοι θα έπρεπε να είναι δίπλα μου αντί για εσένα, </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
για όσες φορές ξέσπασα άδικα επάνω σου, </div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
για όσες φορές έκλαψες μαζί μου και για όσες χάρηκες με τη χαρά μου,</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
για όσες φορές με συγκράτησες,</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
για όσες φορές πήγες στο τεβε και διευθέτησες τα δικά μας ζητήματα,</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
για όσες φορές μας σκεφτόσουν ακόμα και όταν δεν ήσουν μαζί μας,</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΝΙΚΟΛΑ.</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-30036162781549490712009-11-18T23:15:00.000+02:002013-04-10T00:12:55.354+03:00Μια φορά και ένα καιρό...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b>Πόσα πράγματα θα μπορούσα να γράψω...πόσα πράγματα θα μπορούσα να πω για την πιο όμορφη γιορτή του χρόνου.</b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b>Τα φετινά Χριστούγεννα, δεν το κρύβω, τα περιμένω με ανυπομονησία. Σαν μικρό παιδί που περιμένει τα δώρα του, έτσι και εγώ...θα είναι η πρώτη φορά μετά από 2 χρόνια που θα γιορτάσουμε έχοντας την καρδιά μας πιο ανάλαφρη, πιο γαληνεμένη.</b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b>Σήμερα επιτρέψτε μου να σας πω ένα παραμύθι το οποίο λέγεται:</b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #660000;"><i><b><u>22 φορές</u></b></i></span></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: #660000;"><b>(τόση υπομονή μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος)</b></span></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Μια φορά και έναν καιρό, τέλος του 2007 μια οικογένεια είναι χωρισμένη στα δυο. Ανταλλάσσει ευχές μέσω ενός κινητού τηλεφώνου ελπίζοντας ότι η καινούρια χρονιά θα φέρει την κάθαρση που είχε υποσχεθεί <span style="color: #660000;">μια γιαγιά Αντωνία σε ένα όνειρο...</span></b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Έχουν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες στον ένα και μοναδικό, στον άνθρωπο που θα ερχόταν από μακρυά...</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Μια μάνα περνά μόνη της τις γιορτές σε μια ξένη χώρα, έχοντας το αγγελούδι της στην εντατική ενός νοσοκομείου και αγωνιώντας για την επόμενη μέρα.</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Η πρώτη ανατολή του 2008, θυμάμαι...., την βρήκε στο δρόμο για το νοσοκομείο. Ήταν 6.30 το πρωί, απίστευτο κρύο και φυσικά ούτε ψυχή εκτός από εκείνη...απίστευτες στιγμές!</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Η χρονιά μπήκε δύσκολα-εκείνος ξανάρθε, έκανε τα μαγικά του και έφυγε- και συνέχισε ακόμα πιο δύσκολα με κορύφωση μια αναπάντεχη επιπλοκή κοντά το Πάσχα. Εκεί πριν από την εβδομάδα των Παθών, η ίδια γυναίκα, πες από παραλογισμό, πες από το μητρικό ένστικτο, αρνείται να υπογράψει για ακόμη ένα χειρουργείο. Ζητά πίστωση χρόνου και δεν θέλει να πιστέψει ότι το αγγελούδι της θα πεθάνει. Και έχει δίκιο! Οι μάσκες πέφτουν.</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Ο άνθρωπος από μακρυά επεμβαίνει και με την βοήθεια του Θεού σώζει τον ξανθό άγγελο.</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Τέλος Ιουλίου, η οικογένεια είναι και πάλι μαζί μετά από πολλούς μήνες. Το καλοκαίρι φεύγει...η ελπίδα?</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Φθινόπωρο, μάνα και γιος επιβιβάστηκαν για μια ακόμη φορά στο αεροπλάνο και επέστρεψαν...ελπίζοντας άραγε τι? </b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Ο άνθρωπος που περίμεναν από μακρυά ήρθε και όλοι μαζί συνεδρίασαν και αποφάσισαν...Αλίμονο για αυτή τους την απόφαση...</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Κάτι συμβαίνει. Το νιώθω, πολύ καιρό τώρα.</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Λίγες μέρες μετά δίνεται μια μεγάλη παράσταση. Μια γυναίκα ντυμένη στα πράσινα παρακολουθεί το θέατρο του παραλόγου. Ο άνθρωπος από μακρυά, είναι εκεί, αλλά αλλού? Είναι γέρος, τα χέρια του τρέμουν. Κάποιοι το εκμεταλλεύονται αυτό...η καρδιά του και η ψυχή του είναι ταγμένη στο να σώζει ζωές και αυτό τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει, όμως το παιχνίδι δεν παίζεται στην έδρα του...</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Μα τι στο καλό, όλοι τρέμουν?</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b> Μια καρδιά χτυπά δυνατά μέσα από ένα ανοιχτό θώρακα. Την βλέπω να πάλλεται. Μια δυνατή ψυχή θέλει να ζήσει, θα ζήσει... για να τους αποδείξει το μεγάλο λάθος που κάνουν. Όλοι είναι χαρούμενοι? Γελούν? Γιατί?</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Τι φιάσκο Θεέ μου...!</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Νοέμβρη ο κύκλος ολοκληρώνεται και δίνετε μια τελευταία παράσταση . Το ένα άκρο αγγίζει το άλλο. Η πηγή φάνηκε, ήταν εκεί και όλοι έτρεξαν να την ακουμπήσουν, να πιουν νερό, μαζί και εγώ. Ουαί, ανόητοι. Δικό σας το λάθος!</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Ο άνθρωπος που ερχόταν από μακρυά, υποχώρησε...όλα γκρεμίστηκαν, ήταν το τελευταίο οχυρό.</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Δεκέμβρης πια, με κομμένα τα φτερά μάνα και γιος επέστρεψαν σπίτι για μια ακόμη φορά. Η οικογένεια στόλισε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, χωρίς τραγούδια, χωρίς δυνάμεις, χωρίς φωνή....Αυτή η επιστροφή ήταν κάτι σαν ανάκτηση των δυνάμεων πριν την επόμενη πτήση...όμως η ελπίδα έχει αρχίσει να χάνεται, η πίστη έχει κλονιστεί. Πόσο υπομονή μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος? Πόση δύναμη μπορεί να κρύβει μέσα του?</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Μα να, τι είναι αυτό το φως? </b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Ο καινούριος χρόνος ήρθε και αυτή τη φορά έφερε μαζί του και την λύτρωση. Κανείς δεν το πίστευε. Το αεροπλάνο βρήκε τελικά τον προορισμό του. Πόσες τουλίπες άνθισαν σ΄αυτό τον τόπο, πόσες ψυχές λυτρώθηκαν, πόσα τραύματα άρχισαν να επουλώνονται?</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Εκείνο τον Ιανουάριο ένα μεγάλο χειρουργείο έγινε. 12 ώρες, 1 αιώνας. Ήταν η τελευταία μάχη.<br />
</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b><i>2 <span style="color: #660000; font-size: large;">Ά</span>νθρωποι με χαμηλό βλέμμα, απεκατέστησαν στα μάτια της μάνας τους επιστήμονες όλου του κόσμου...</i> </b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>2 μάγοι. Και το δώρο που χάρισαν λέγεται ΖΩΗ!</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...</b></i></div>
</div>
<div style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div style="text-align: right;">
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Στη μνήμη της γιαγιάς Αντωνίας που ποτέ δεν γνώρισα (είχες για όλα δίκιο)</b></i></div>
</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-45774546058997607682009-09-16T11:57:00.000+03:002014-04-13T23:57:14.378+03:00Μετάβαση στις στερεές τροφές...<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
Πριν λίγες μέρες μιλούσα με μια φίλη και με μεγάλη χαρά της ανακοίνωσα ότι ο μικρός κατάφερε να φάει γιουβαρλάκια. Εκείνη τότε μου απάντησε: Για φαντάσου, για μας είναι κάτι το αυτονόητο ενώ για σας...</div>
<div style="text-align: left;">
Ο Νικόλας, 8 μήνες πια μετά την αποκατάσταση του είναι σε θέση να τρώει στερεά τροφή. Μακαρόνια, ρύζι, μπισκότα, ψίχα ψωμιού πάντα βουτηγμένη σε σαλάτα, ψάρι, μαλακό τυρί, όλα κομμένα πολύ προσεκτικά, ποτέ στεγνά και με τα μάτια μου να κοιτούν οπουδήποτε αλλού εκτός από το στόμα του.</div>
<div style="text-align: left;">
Βέβαια εξακολουθεί να λαμβάνει και αλεσμένη τροφή, κάποια γεύματα μέσα στην εβδομάδα, λόγω του κρέατος, αλλά έχω την αίσθηση ότι προχωράμε καλά. Αργά αλλά σταθερά.</div>
<div style="text-align: left;">
Όταν λοιπόν ήμουν στην Ολλανδία, λίγες μέρες αφού είχαμε ξεκινήσει training σίτισης, εξέφρασα τους φόβους μου σε μια νοσοκόμα και εκείνη με συμβούλεψε ότι αφού φοβάμαι τόσο πολύ, καλό θα ήταν τότε να μην τον κοιτώ όταν καταπίνει. Αρχικά το θεώρησα αστείο. Μας πως είναι δυνατόν να τον ταΐσω χωρίς να τον κοιτώ? Όταν επιστρέψαμε και δειλά, δειλά κάναμε μια πρώτη προσπάθεια να ξεφύγουμε από τα νιανιά, απευθύνθηκα σε κάποιον ειδικό λογοθεραπευτή, προκειμένου να βοηθήσει την κατάσταση. Τα μαθήματα τελείωσαν άδοξα γιατί στην πραγματικότητα κανένας δεν μπορούσε να με βοηθήσει.</div>
<div style="text-align: left;">
Είμαι μητέρα 3 παιδιών, του είπα, ξέρω τι πρέπει να του δώσω, ο Νικόλας είναι έτοιμος, όμως το θέμα δεν είναι τι θέλω εγώ και εκείνος, είναι ανατομικό. Το φαγητό μπορεί να περάσει? Σε αυτή μου την ερώτηση, δεν πήρα απάντηση. Φυσικά δεν φταίει ο λογοθεραπευτής.</div>
<div style="text-align: left;">
Είναι κάποια πράγματα που πρέπει μόνοι μας να ανακαλύψουμε. Κάποια πράγματα που απλά πρέπει να κάνεις το πρώτο βήμα, χωρίς να ξέρεις το μετά.</div>
<div style="text-align: left;">
Προτίμησα λοιπόν να το κάνω με το δικό μου παράδοξο τρόπο χρησιμοποιώντας όλα όσα η πείρα μου έχει διδάξει σε συνδυασμό με το ένστικτο μου ως μητέρα. Εδώ ο Νικόλας τα κατάφερε σε άλλα δυσκολότερα, κiνήσαμε γη και ουρανό προκειμένου να φύγουμε, φτιάξαμε οισοφάγο από το τίποτα, επιβίωσε όταν όλοι έμπαιναν στην εντατική για να τον χαιρετήσουν και θα κολλήσουμε στο φαγητό??</div>
<div style="text-align: left;">
Σε κάθε κατάποση κοιτάζω αλλού, προτιμώ να μη βλέπω...αλλά είμαι αυτή που δίνει την επόμενη κουταλιά. Σε κάθε κουταλιά η ίδια κουβέντα: Μάσα καλά Νίκο. Να δουλεύουν τα δοντάκια.</div>
<div style="text-align: left;">
Και μια ακόμη...και άλλη μία...μέχρι να αδειάσει το πιάτο....και εκείνος ανταποκρίνεται και μασάει, κάποιες φορές απλά καταπίνει και ύστερα κάνει ότι μασάει με άδειο στόμα. Πάντως το φαγητό περνάει.</div>
<div style="text-align: left;">
Δεν υπάρχει μαγική συνταγή. Υπάρχει μόνο αγάπη και το ένστικτο της φροντίδας. Κάθε μητέρα ξέρει τι πρέπει να κάνει, αρκεί να το θέλει πολύ.</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-45539944794809248332009-09-02T18:05:00.000+03:002014-04-14T00:12:30.663+03:0028ο Πανελλήνιο Συνέδριο Χειρουργικής Παίδων<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Το 28ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΑΙΔΩΝ που θα τελεστεί στα Ιωάννινα.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Αν και έχω παραθέσει το link (το πρόγραμμα του συνεδρίου δεν παίζει σωστά, οπότε ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να πληκρολογήσει την εξής διεύθυνση:<strike> http://209.85.129.132/search?q=cache:http://www.youclip.gr/prog.pdf</strike> προκειμένου να δει περισσότερες λεπτομέρειες.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Στο συγκεκριμένο συνέδριο έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε τον David C. van der Zee. MD PhD Professor of Pediatric Surgery Wilhelmina Children’s Hospital University Medical Center Utrecht ο οποίος θα μιλήσει με θέμα την Θωρακοσκοπική Χειρουργική σε παιδιά‘’Thoracoscopic Surgery in Children. State of the Art’’ .</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Η θωρακοσκοπική προσέγγιση αποτελεί ένα πολύ σημαντικό βήμα στην χειρουργική και η Πανεπιστημιακή Κλινική της Ουτρέχτης είναι ένα από τα λίγα νοσοκομεία στην Ευρώπη που έχει τη δυντότητα να πραγματοποιεί χειρουργεία τέτοιου είδους.</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-655948354850960582009-08-29T22:52:00.000+03:002014-04-13T23:12:51.407+03:00Νιάου βρε γατούλα...<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dw5QjUexqdFivHwblJ8rGKGgMzNRYVcEnRnmMZTycFGCnJlIQ3J7Lr-D0lpPHTSKje1-fr_OB3NZV6bTQdKDw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe>Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2408190223612712724.post-73263230418481568292009-08-28T14:59:00.000+03:002014-04-14T00:02:00.876+03:00Σας ευχαριστώ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Ειλικρινά χαίρομαι πολύ όταν διαβάζω τα σχόλια που μου αφήνετε. Εξ΄ου και ο λόγος που δημιουργήθηκε αυτό το blog. Είναι σημαντικό να υπάρχει ενημέρωση, είναι σημαντικό να υπάρχει στήριξη.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Το mylittlenicko.blogspot.com είναι η πρώτη δημοσιευμένη ιστορία ατρησίας οισοφάγου στο ελληνικό διαδίκτυο και απευθύνεται σε όλους όσους ενδιαφέρονται να μάθουν για την πάθηση. Απευθύνεται σε γονείς που πιθανόν αντιμετώπισαν ή αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Όταν έμαθα ότι ο μικρός μου πάσχει από ατρησία οισοφάγου, δεν γνώριζα ούτε καν τι σημαίνει ο όρος. Στην προσπάθεια μου να μάθω, το ελληνικό internet δεν βοήθησε και πολύ, οπότε κατευθύνθηκα προς τα ξένα site. Tο αμερικάνικο eatef.forum ήταν το πρώτο site που επισκέφθηκα και ομολογώ ότι σ΄αυτό βρήκα πολλές από τις απαντήσεις που έψαχνα. Όλα όσα δεν μπορούσαν να μου πουν οι γιατροί και αφορούσαν την φροντίδα ενός τέτοιου παιδιού, ήταν εκεί. Ο τρόπος με τον οποίο με αντιμετώπισαν και με δέχτηκαν στην κοινότητα τους, είναι πράγματι αξιοθαύμαστο.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Βλέπεις όταν βρίσκεσαι μόνος σου σε μια ξένη χώρα και έχεις να αντιμετωπίσεις τέτοιες καταστάσεις, πιάνεσαι από οπουδήποτε. Ένα μέιλ, μια κουβέντα, ακόμα και από κάποιον που δεν γνωρίζεις, είναι αρκετό για να βγάλεις άλλη μια μέρα....και άλλη μια μέρα!</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Ο Νικόλας μου έδωσε ένα μάθημα ζωής και αυτό το μάθημα μοιράζομαι εδώ μαζί σας.</div>
</div>
</div>
Sheena Dimitriouhttp://www.blogger.com/profile/08261282686955093121noreply@blogger.com0